Saturday, January 31, 2009

ikapito: Find Deals, Read Reviews from Real People. Get the Truth. Then Go.

            Since boredom is killing me, bigla ko na lang naisip na ipost yung bucket list ko. Medyo may katagalan na ring nasaakin tong lumang papel na ito. Dinagdagan ko lang ng konti kahapon. Well, siguro madadagdagan pa ito sa mga susunod na mga araw, buwan o taon, hindi ko alam. Basta gusto ko lang itong ishare sa mga taong nagbabasa ng blog na ito. At ito na s’ya. 

BUCKET LIST!* 

[x] Star gazing with someone special

[x] Laugh ‘til I cry

[] Milk a cow

[] Bungee jumping

[] Witness something majestic

[] Sky diving (?)

[] Shoplift :)

[x] Have a degree

[] Finish a Post-Grad degree

[] Take a picture with Oble

[] SCUBA dive/ snorkle

[] Inuman session with Ama

[] Compete and complete a marathon

[] Ride a hot air balloon

[] Paris

[] Meet Mariel in person

[] Get a tattoo

[] Have my hair dread-locked

[] Go on a road trip with no predetermined destination

[] Talk about life with a total stranger

[] Sleep under the stars

[x] Go Fishing

[] Visit San Pablo’s seven lakes

[x] Participate in a rally

[] Go skinny dipping at Boracay

[x] Learn how to use chopsticks

[] Attend an FOB or P@TD concert

[] Find a four leaf clover

[] Pay for a stranger’s meal anonymously

[] Attend a lesbian/gay bar

[] Have at least two children

[x] Dance in the rain with someone who loves me/whom I love

[x] Donate blood

[] Be a member of Red Cross/ WWF/PETA

[] Stop smoking

[] Ride a pushcart (thanks to ola)

 

*Yung mga may ‘x’, tapos na or partially completed. :)

Well I saw you with your hands above your head
Spinning around, trying not to look down
But you did, and you fell, hard on the ground
Then you stumbled around for a good ten minutes
And I said I'd never seen anyone look so dumb before
And you laughed and said I still know how to turn you on though

Thursday, January 29, 2009

ika-anim: Copyright 2002-2009 Friendster, Inc. All rights reserved. U.S.

Hindi ko alam, hindi  maganda ang pakiramdam ko. Plano kasing ibenta nila ina yung desktop namin. Madami akong mamimiss, mawawala ang halos kalahati ng social life ko. At dahil mawawala na ‘to, naisip kong gumawa ng posibleng last blog entry ko.

Ang Mga Bagay na Hahanap-hanapin Ko Kapag Wala na ang DESKTOP.

1.      Unlimited net Surfing

Pakiramdam ko magiging sobrang boring na talaga ng buhay ko kapag nawala na ang privilege na ito. Isipin mo na lang, walang phone, walanag trabaho at pagkatapos, tatanggalan pa nila ng internet surfing? Sheeeesh, I will effin miss this thing.

2.      Chatting with my Online Buddies

Primarily, dito lang umiikot ang online life ko, usap sa mga real life friends, and mostly to online buddies. Dito ako madalas nakakakuha ng updates sa kanila, yung mga tipong sa simpleng ‘kamusta’ lang eh katalo na. Dun na magsisimula ang walang humpay na usapan, kulitan at asaran.

Mamimiss ko sila, lalo na sila Steph, Diane, at Mariel. Sila kasi yung pinakamadalas kong nakakausap regarding life and things that I would not rant/rave onto others.  

3.      Posting to Online Forums

I would surely miss Sage of the Ages, the egoistic jerk who thinks that English is the only language in the world and who was that first one to called me stupid in a forum. Anyways, enough of him.

Well, madami-dami na kasi akong nakilala sa pag poporum, masaya naman, pananaw ng mga tao regarding issues, eents and everything and anything under the hot sun. masayang basahin ang mga pandadaot, pandadarag at pangungupal ng mga tao sa isa’t isa. Basta masaya.

4.      Unlimited Download of Movies

Enjoy ang panonood ng mga palabas na nagmula sa pinilakang tabing, masaya. Wala akong makitang magandang pag-downloadan ng indiefilms kaya nagttyaga ako sa Hollywood films. Yung mga bagong pelikula ang halos lagi kong pinapanood, tapos minsan kapag tinopak, manonood ako ng ng mga pelikulang wala naman talagang katuturan. Tulad na lang nung ‘a walk to remember’, ‘armageddon’, at ‘the notebook’ na pawing mga paborito kong panoorin. :)

Kadalasan kapag idle ako sa YM nagdodownload lang ako. Abang na abang ako sa mga bagong DVDRip uploads. Kasi sila yung mga magagandang qualities, at hindi nakakahiyang ipahiram sa iba :)

5.      Reading Manga Scans

Nabaliw ako sa pagbabasa ng mga ganitong uri ng bagay. Alam ko na tulad ng ginagawa ko sa ikaapat na mamimiss ko, pinapatay ko ang industriya ng mga kawawang authors, wala naman akong magagawa, wala akong pambili ng mga mangas na nuknukan ng mahal :)

Huli kong binasa, at ngayon ay hindi ko pa rin natatapos ay ang ‘elfen lied’. Hindi ko pa rin natatapos kasi tinatamad na akong magbasa muli ng manga. Kapag sinipag na lang muli ako. At nasa amin pa tong PC na to aba syempre, magbabasa muli ako. Aliw eh.

6.      Reading E-Books

Minahal ko ang pagbabasa. Oo, hindi halata, pero mahilig talaga akong magbasa. Sa internet kasi makakakuha ka ng samu’t saring e-books na pamatay nanaman sa industriya. Sobrang pamimirata na ang ginagawa ko. Ilan sa mga nabasa ko ng e-book ay ‘angels and demons’, ‘sophie’s world’, ‘twilight’(na kalahati pa lamang ang aking nababasa),  ‘disgrace’, ‘the notebook’, at kalahati muli ng ‘a walk to remember’.

7.      Listening to the Music I Love to Hear

Panic! At the Disco, Fall Out Boy, Yellowcard, ilan lamang sila sa mga banding naging paborito ko. Sa internet, nalaman ko ang discographies nila, kung paano sila nabuo, kung ano ang ibig sabihin ng kanilang mga awitin at kung ano-ano pa.

Nakakakinig ako ng cover songs ng kung sino sino, pinakanagustuhan ko eh yung sa boyce avenue, panalo yung covers nila. Hindi na magsisising pinakinggan mo sila :)

            Marami pang iba, na sa oras na ito ay hindi ko maisip. Siguro overdosed nanaman ako sa tulog kaya hindi ako makapag-isip. Hahaha!

Madami talagang pwedeng malaman sa internet. Pwede ka rin matutong gumawa ng atomic bomb kung gugustuhin mo. At mamimiss ko ang bagay na tulad nito

 

 

 

I'll get over you I know I will
I'll pretend my ship's not sinking
And I'll tell myself I'm over you
Because I am the king of wishful thinking

Saturday, January 24, 2009

ika-lima: 1,049,049.827 Watt hours saved

Mga bandang alas onse ng gabi ng biyernes ng tinanong ako ni Mariel kung tuloy daw yung EB naming ni multiply layp partner. Bigla kong naalala na may lakad nga pala ako ng 24 at nagtataka ako kung bakit gising pa ako ng ganung oras. Eh kinakailangan kong gumising ng maaga para makapunta ng maaga sa aming tagpuan. At mukang kalahati lang nun ang nagawa ko. Yung parteng paggising lamang ng maaga.

Dahil alas diyes ng umaga ng sabado ang usapan namin ni Diane, sinet ko yung alarm(sa phone ng kapatid ko) ng ganap na alas-sais ng umaga. Hindi rin kasi ako sigurado kung gaano kalaki ng traveling time from San Pablo to Trinoma. Kaya minarapat kong gumising ng maaga. At dahil hindi naman talaga ako morning person, isinalba ako ng snooze function ng phone ni utol, at ganap na alas-sais-y-media na ng ako’y bumangon para mag-asikaso.at dahil din sa putang inang snooze function nay an, nalowbat ang phone ni utol. At nung naisip ko munang icharge, aba eh isa pang anak ng puta, walang kuryente sa bahay(isang napakagandang simula ng araw). Nuknukan ng swerteng bata nga naman nitong si N, masyado kasing madasalin :).

Nung bibili na ako ng pandesal sa aking suking pandesalan, nakita ko si darvin na naglalaro ng volleyball, at nakisama ako sa kanya sa pagpapawis, at medyo pinawisan nga ako. At dahil sa pinawisan nga ako, nagmaadali akong nagpaload at maligo(hindi ko na naalalang mag-almusal). Hindi ko ito ginawa ng sabay, ano ako superhero? Mahirap naming magpaload ng may shampoo ka pa sa ulo mo, at may sabon sa katawan.

Natapos akong maligo ng mga alas-syete, diretso bihis at diretso alis. Nanginginig dahil sa lamig ng tubig, at kinakabahan dahil two bars na lang yung baterya ng phone na dala ko. Nananalangin na rin na sana magkita kami ng maaga. Yung tipong hindi pa ako deadbat.

Pagdating ko ng  buendia, saka ko lang naisip na dapat nagCubao na lang pala ako, mas madaling makapunta ng SM North Avenue, at dahil sa napakabuti ko sa direksyon, hindi ko alam kung paano pumunta ng SM North kung manggaling ako ng Buendia, kaya itinext ko si Alex, at dahil matagal magreply si alex at bugnutin akong tao nagtake ako ng risk, naisip kong magtungo sa lugar na hindi ko naman alam. Sumakay ako ng LRT patungong Monumento, isipin mo yung distansya ng Monumento at EDSA, nung nagreply si alex, sabi nya, malayo daw ako sa katotohanan. At malayo talaga ako sa katotohanan. Napakalayo.

At ayon, alam ko na ang direksyon patungo sa aking destinasyon. At sa SM North naman ako naligaw :). At nagkita din kami ng kaEB ko, mga alas-dose o ala una na yata kami nagkita, around two hours delayed for the rendezvous.

Ang problema naman ngayon ay ang patungong starcity. At dahil nag-improve na ang sense of direction, ay hindi pala yung sense of direction ang nag-improve, yung sense of inquiry (kung meron man nito) ko ang nag-improve. Tanong galore kami sa mga guards at iba pang personnel at minsan kahit sa mga nagtitinda ng yosi sa bangketa. At nakarating kami ng starcity.

Pagdating naming sa matagal na naming inaasam-asam na starcity, ang daming taoooooooooooooooo, may nalalaman pa naman kasing pagsayaw ang mga anak ng tipaklong na mga empleyado yan, nagtagal tuloy :)) kaya kumain na muna kami ng lunch, at naging napakalaking problema ng kung saan kami kakain, at napakagaling ng tumulong samin, tinulungan kami ng isa sa mga pambansang bayani ng Pilipinas, si Ka Pepe, heads or tails tails or heads, sya pa rin tumulong sakin sa pagkain na kakainin ko :)

At pagkatapos ng pagkain, sinimulan na ang dapat gawin, ang sumakay sa mga rides, ay bumili pala muna kami ng tickets.

Una naming sinakyan ang SurfDance, kinakabahan si Diane, ako din medyo, nung una ko kasing saky don akala ko mamatay na ako :). Pumila kami ng kulang kulang 20 minuto, at dun kami nagsimulang magbonding, kwentuhan galore, kadalasan personal na buhay na yung pinagkukwentuhan, hindi na gaano sa forum na pinagmulan naming forum. At nung nakasakay na kami, parang nakasakay lang sa duyan, hindi sulit ang tatlong daan pati na rin ang pagpila ng dalawampung minuto. Dapat nagduyan na lang ako sa bahay. Makakatulog pa ako.

At nalilito na kami sa susunod naming sasakyan, kung yung mini-roller coaster na may loop, o yung nakasuspend ka sa ere, at sumakay kami sa pareho, at katulad nung una, isang malaking disappointment. Naging sulit lang ang bawat pagsakay dahil sa mga kwentuhan sa pila.

Pumunta din kami sa mgapambatang mga dungeons (hindi ko kasi alam ang tawag sa ganung genre ng amusement thingies) wala lang, nagpapatay na lang ng oras.

Natatawa kami sa mga sumasakay ng mga rides, mga sakay ng sakay tapos sigaw naman ng sigaw, parang mga tanga. Kung sumigaw lang  ng sumigaw ang gusto nila, maghanap sila ng asawa na batugan, lasenggo/a, at adik. Sa palagay ko naman, araw araw ang sigawan nila dun.

Hindi ko na maalala yung ibang details, pero sa palagay ko ang isang salita na maglalarawan sa mga nangyari kahapon ay ‘enjoy :)’

Folie à deux sana yung title ng entry na ito, pero dahil sa tradisyon ko na copy paste lang ang mga titles, hindi ko nagawang gawing ganun ang title. xD

Life's just a pace-car on death
Only less diligent
And when the two collide
It's no coincidence
The lights are on and everybody's home
The only thing suicidal here is the doors
We had a good run
Even I have to admit
Life's just a pace-care on death
Only less diligent

Sunday, January 18, 2009

ikaapat: Dashboard | My Account | Help | Sign out

Bigla ko lang napansin, once a month pala ang post ko sa blog na ito, samantalang yung sa ibang blogs halos weekly meron ako. Hahaha hindi magandang obserbasyon yung nagawa ko. Wala naman kasing significance yun sa buhay ko. At isa pa, I’m trying to abstain from being online. I wish I could do this. Hahay.

Enough of the fucking introduction. Well, I still do not have anything to post at the moment. But since I want a new blog entry, I’d have to finish this one. But still I cannot think of what to post. :)

Aha! Now I know what to post! xD

My YM status have had been continuously inconsistent. Inconsistent in the sense that it changes from time to time, at the rate of 5 statuses per hour harhar(Idk how a normal person could have this type of laugh). Anyways, here are some of the statuses that I use that I have had been using for the past 3 months.

Pero dahil nahihirapan na akong sabihin ang mga naiisip ko sa inggles, magtatagalog na lang muli ako. :D

Solo Nomar Basta

Nakuha ko itong status na ito mula sa isang religious organization sa pinanggalingan kong unibersidad. Solo Dios Basta yung tunay na phrase nay un. Na ang kahulugan ay “God alone is enough.” Naisip ko lang na pwede kong gawing status yun. wala lang, naisip ko rin kasi na sapat na ako para sa sarili ko. Hindi ko na kailangan ng kahit sino pa para lamang magawa ang mga bagay na gusto ko(hindi ito yung eksaktong nasa isipan ko, pero ito na yung kaya kong asbihin, isipin mo na lang kung English to, lalo na akong walang nagawa.) Solohista na ako. :D

Invisible Kunwari

Ito naman yung status na ginagamit ko na status kapag ayokong makipag-usap sa ibang tao. Wala lang paimportante lang, wala naman kasi talagang kumakausap sakin eh :))

Ngunit kapag ito ang status ko, wag ka ng umasang magrereply ako sa’yo. Matatagalan na. malamang AFK ako o talagang wala lang ako sa mood makipag-usap.

I’m immobile

Sabi ni diane, cool daw yung status ko. Hmmm, naisip ko din bigla, cool nga :p.

Wala na kasi akong maisip nung panahon na naisip ko to, tapos nakita ko yung mga contacts ko. It’s either they are on SMS or I’m mobile. Eh since hindi na ako gaanong naalis ng bahay at harap ng PC. Kaya yun hindi na ako gumagalaw. Steady na ako, immobile na. parang tanga.

AFK: kumakain, naglalaba, nagluluto…

Kapag sobrang busy na ako, at hindi ko na talaga maatupag ang mga bagay bagay sa PC na to. As in wala na akong maasikasong IMs and messages sa kung saan saang networking sites. Ito ang status ko. Madalas idle lang ako nito. Hindi ginagalaw ang PC.

Since napag-usapan ang idle, kinakailangan sabihin ko din kung bakit idle ako at hindi ko pinapatay ang CPU. Ito ay sa kadahilanang nag-dodownload ako ng madaming pelikula at kung ano ano pang mga bagay bagay, tulad ng MP3s applications, at nag-aatendance din ako sa grand chase

I've heard it all before
I've seen this ship a thousand times
Oh, I've seen it all before
It's tall and harder when they fall

Sunday, January 11, 2009

ikatlo: Moderate Comments

Finally, naisip ko nanamang gumawa ng isang blog entry. Pero hindi ko naman alam kung ano ang magiging lamang nito. Kung anon a lang ang pumasok sa utak ko yun na lang. at pasensya sa mga magbabasa, makisama na lang kayo. 

            Dahil wala pa rin akong trabahong matino hanggang ngayon, naisip naming ng isang kaibigan na magtayo ng isang mumunting negosyo, maliit lang ang kinailangan naming puhanan. At ang negosyong ito ay ang pagbebenta ng laman.

Hindi ko naisip na ganun pala kahirap ang magbenta ng lamang loob. Kakailanganin mong gumising ng alas kwatro ng madaling araw para lamang bumili ka ng sandamakmak na mga kakailanganin sa pagbili nito. Nakakairitang isipin na sa kabila ng paghihirap ng isang manininda, maliit pa rin ang kanyang kinikita.

Noong unang araw namin ng pagtitinda, akala ko sobrang laki na ng aming kikitain. Kasi nakaubos kami ng paninda. Inakala kong kulang kulang tatlong daan ang magiging profit naming sa pagtitinda, pero hindi dahil kumita lamang kami ng mahigit sa isang daan. Eh hindi ako sanay gumising ng umaga hindi naman kasi ako morning person. 

Ang regular kong gising eh alas onse ng tanghali. Pagkagising ko:

Bukas ng PC

Basa ng offliners (kung meron)

Titingnan kung online si karas, kapag hindi malungkot syempre.

Tingin sa forum kung may nagreply sa post ko,

At tinitingnan ko rin kung nagpost yung bespren ko.

Magbabasa ng manga

Tapos iiwanang bukas yung PC para sa mga downloads na hindi matapos-tapos

Gagawa ng mga gawaing bahay.

Maliligo (na minsan ay nakakalimutan ko pa)

Kakausapin si diane :)

Tapos yun na.

Kapag bored na, nanonood na ng mga dinownload DVDrips

 

Isinisingit ko na lang sa routine na ito ang pagkain ng tanghalian at hapunan (na minsan ay nakakalimutan ko pa). Isama pa natin ang pagsingit ko sa SP, kapag hindi na nagfufunction ang utak ko. Hindi ko na itinutuloy. Hindi ko na rin naisisingit ang pagbabasa ng libro. Medyo nawala na yung hilig ko.

 

Anyways, balik tayo sa pagtitinda ng isaw at sarisari inihaw.

 

Noong ikalawang araw naming, sabi ko sa sarili ko: “Ayos na tong ganito lang ang kinikita, atleast meron.” Parang nang-aasar ang putang inang tadhanang yan, wala kaming kinita, nashort pa kami ng eyti pesos. Gaano na ka inis yun. parang tanga lang. Kaya naisip naming bantayan ng mabuti ang mga mamimili. Maraming kasing dampot lang ng dampot ng dampot ng dampot ng dampot, tapos magbabayad lamang para sa limang piraso ng merchandise. Gaano na kaburat yun? 

Naging mas mahirap ang pagbebenta ng lamang loob, kailangan ko ng bantayan ang bawat mamimili, pinakamahirap kapag humigit na sa tatlo ang sabay-sabay sumusubo. Hindi ko na mabilang yung mga kinakain nila. At ang mas mahirap sa pinakamahirap(isipin mo na lang kung gaano kahirap ang ganito) ay kapag yung ga siga at mga adik ng baranggay namin ang bumibili at lumabis ng kain. Kahit na kita ko na silang kumuha ng labis sa ibinayad nila. Hindi ako makakpalag ng ayos, mahal ko kasi ang sarili ko, lalo na ang king pamilya. 

Sa kabila ng ganitong trabaho, masaya pa rin ako, I get to bond with people in the neighborhood, and at the same time, I learn things which the academe can not teach me. Teka nag-eenglish nanaman ako, baka mabasa to ni diane at okrayin nanaman ang post ko :)

 

My heart is yours to fill or burst,
to break or bury, or wear as jewelry,
which ever you prefer.